Spiritual. La Canción del hombre libre


08-01-2014

Poema Spiritual de Celso Emilio, cantado por el grupo Aguaviva en 1972 (La casa de San Jamás).

               


Spiritual

Cicáis mañá
cando a miña mirada
non abrolle na luz
como cativa mapoula de auga,
veña a soedade.

Pero hoxe canto en libertá
e mentras canto
non estóu isolado,
que o corazón vai comigo
e con il falo.

Beberéi a paisaxe
nun amencer de lirios.
As campanas do mar
nos ventos fuxidíos.

Cada intre un paxaro,
cada pulso un latexo.
Unha espada de chuvia
cortando a frol do vento.

Nin as olladas torvas,
nin os beizos esquivos,
nin as voces nemigas
nin os homes cativos.

Viviréi coma o lume
alcendido na noite.
Teréi cumios de estrelas,
cantaréi para os homes.

Estóu comigo mesmo.
O corazón é quen manda,
i eu obedezo.

Caracas, xaneiro 1967
Longa noite de pedra

Spiritual

Quizás mañana
cuando mi mirada
no germine en la luz
como pequeña amapola de agua,
venga la soledad.

Pero hoy canto en libertad
y mientras canto
no estoy aislado,
que el corazón va conmigo
y con él hablo.

Beberé el paisaje
en un amanecer de lirios.
Las campanas del mar
en los vientos huidizos.

Cada instante un pájaro
cada pulso un latido.
Una espada de lluvia
cortando la flor del viento.

Ni las miradas torvas,
ni los labios esquivos,
ni las voces enemigas
ni los hombres mezquinos.

Viviré como el fuego
encendido en la noche.
Tendré cumbres de estrellas,
cantaré para los hombres.

Estoy conmigo mismo.
El corazón es quién manda,
y yo obedezco.

 

Artigos relacionados


Homenaxe a Celso Emilio Ferreiro, no IES Valadares (Vigo)
Celso Emilio en Ferrol
Celso Emilio, poema “Os Fillos de Silvio”, adicado aos renegados da súa orixe