“Olla meu irmao”, poema de Celso Emilio cantado por Miro


18-05-2014

Olla meu irmao”. MIRO CASABELLA, Miro canta “Cantigas de escarnho e de mal dizer”.
Edigsa/Xistral, Barcelona, 1969. Musicado por Pedro J. Puértolas, arr. Miro Casabella.
Título orixinal do poema:  “Lendo certo períodico menstrual”

“Mira hermano mío”. MIRO CASABELLA, Miro canta “Cantigas de escarnio y de mal decir”.
.
Edigsa/Xistral, Barcelona, 1969. Musicado por Pedro J. Puértolas, arr. Miro Casabella.
Título original del poema:  “Leyendo cierto períodico menstrual”.

Lendo certo períodico menstrual
Olla meu irmáu honrado
o que acontez con Daniel:
os que o tiñan desterrado
agora falan ben del.

O palurdo de alma lerda,
o tendeiro desertor,
o vinculeiro da merda
disfrazado de señor.

O lurdo carca refrito,
o monifate de entroido,
o aprendiz de señorito,
marqués de quero e non poido.

O badoco endomingado,
o franquista pousafol,
o forricas desleigado,
o pequeno burgués mol.

O devoto do onanismo,
o feligrés de pesebre,
o tolleito de cinismo
o que dá gato por lebre.

O rateiro de peirao,
o refugallo incivil,
válense de Castelao
pra esconder a caste vil.

Escoita puto nefando,
criado na servidumbre:
non pasará o contrabando
dise teu noxento estrume.

Grotesco escriba sandéu,
inxertado nun raposo.
Castelao nunca foi teu,
porque Castelao é noso.

I anque a ti che importa un pito,
sabrás que é cousa sabida,
que estás incurso en delito
de apropiación indebida.

Leyendo cierto periódico menstrual
Mira, hermano mío honrado,
lo que pasa con Daniel:
los que lo tuvieron desterrado
hablan ahora bien de él.

El palurdo de alma lerda
el tendero desertor,
el primogénito de la mierda
disfrazado de señor.

El pesado carca refrito,
el monifate de entruejo,
el aprendiz de señorito,
marqués de quiero  y no puedo.

El patán endomingado,
el fascista enchufado,
el cobarde descastado,
el pequeño burgués blandengue.

El devoto del onanismo,
el feligrés de pesebre,
el tullido de cinismo
el que da gato por liebre.

 El ratero de muelle
el residuo  incivil,
se valen de Castelao
para ocultar la casta vil.

Escucha, puto nefando,
criado en la servidumbre:
no pasará el contrabando
de tú asqueroso  estiércol.

Grotesco escriba simplón,
injertado en un zorro.
Castelao nunca fue tuyo,
porque Castelao es nuestro.

Y aunque a ti te importe un pito,
sabrás que es cosa sabida,
que estás incurso en delito
de apropiación indebida.

Artigos relacionados


Manuel Bragado Premio de Xornalismo Francisco Fernández del Riego
Convocatoria do “Premio Celso Emilio Ferreiro de Poemas Musicados”
Castelao e noso