Celso Emilio, poema “O neto do Matarrá”, poema das eleucións
O neto do Matarrá Cando o vello zoqueiro remendón –chamado por mal nome Matarrá– soupo que un neto seu, o máis pasmón, fora eleito reitor da Sociedá, ficóu meditabundo, co rostro asaz pasmado, e alá na escura cova do ultramundo onde está dando malvas o coitado, púxose con pacencia a escribir os palotes dunha carta