O mozo Daniel, poema de Celso Emilio cantado por Suso Vaamonde


19-12-2015

Disco: Homenaxe a Celso Emilio Ferreiro
Música: Suso Vaamonde
Sons Galiza, Lugo, 1989 (álbum colectivo).


O mozo Daniel
Ouro vello de outono e prata fina,
a lua por debaixo, o sol enriba.

Nésa tua surrisa de agua e fume,
mozo Daniel, na que se acouga o vento,
surrí decote a alma de Galicia
feita de amor e troquelada en tempo.

Longo rio de sono e mar de cinza,
a lua por debaixo, o sol enriba.
Por ise rostro teu, espello esaito
no que zugan solpores as estrelas,
pasan mestas bandadas de amarguras,
alboradas de luz, noites de pedra.

Escuma de mencer e cotovías,
a lua por debaixo, o sol enriba.
Compre surrir arreo, sin descanso,
pois só sabe surrir quen ten espranza.

A Terra dos abós, Galicia eterna,
pola tua surrisa será salva
.
Afía a esperanza, a fouce afía:
a lua por debaixo, o sol enriba.

Xornal  Irmandade, nº 11, agosto, 1960.

El mozo Daniel
Oro viejo de otoño y plata fina,
la luna por debajo, el sol arriba.

En esa tú sonrisa de agua y humo,
joven Daniel, en la que se calma el viento,
sonríe siempre el alma de Galicia
hecha de amor y troquelada en tiempo.

Largo río de sueño y mar de ceniza,
la luna por debajo, el sol arriba.
Por ese rostro tuyo, espejo exacto
en el que absorben atardeceres las estrellas,
pasan densas bandadas de amarguras,
alboradas de luz, noches de piedra.

Espuma de amanecer  y cotovías,
la luna por debajo, el sol arriba.
Cumple sonreír continuamente, sin descanso,
pues sólo sabe sonreír quien tiene esperanza.

La Tierra de los abuelos, Galicia eterna,
por tú sonrisa será salvada.

Afila la esperanza, la hoz afila:
la luna por debajo, el sol arriba.

Xornal  Irmandade, nº 11, agosto, 1960

Artigos relacionados


O profesor Ramón Nicolás diserta sobre Celso Emilio Ferreiro no Ateneo de Santiago
Entrega do premio Antón Losada Diéguez
LOGOTIPO ANO CELSO EMILIO