Nunha foxa común, poema de Celso Emilio


19-10-2016

 

Cimenterio privado_002

Nunha foxa común
Aldraxados por séculos,
mallados e feridos,
asoballados sempre,
decote desvividos,
pergunto qué fixeron
contesto que fuxiron
da terra malpocada,
sin pelexar, vencidos,
abandonado o campo
á furia do nemigo.

Soio unhos cantos bravos
a proba resistiron.
Garda, matria, un loureiro
prá frente distes fillos.

Cimenterio Privado,
Edicións Roi Xordo Xenevra 1973
En una fosa común
Injuriados durante siglos,
maltratados y heridos,
atropellados siempre,
constantemente desvividos,
pregunto que hicieron,
contesto que huyeron
de la tierra desdichada,
sin pelear, vencidos,
abandonando el campo
a la furia del enemigo.

Solo unos cuantos bravos
la prueba resistieron.
Guarda, matria, un laurel
para la frente de estos hijos.

Cementerio Privado,
Ediciones Roi Xordo Ginebra 1973

Artigos relacionados


“De Voces Ceibes a Milladoiro”, cantando a Celso Emilio
Presentación do libro “Onde o mundo se chama Celso Emilio Ferreiro” na Feira do Libro de Lugo
Proxección do documental 100% CEF na Casa das Crechas en Santiago