Celso Emilio, poema Irmaus/Hermanos, Solidaridade cos emigrantes forzados/Solidaridad con los emigrantes forzados
14-01-2016
Poema de Celso Emilio denunciando a situación dos emigrantes forzados a emigrar, por motivos alleos a súa vontade. A Emigración é a derrota dun povo.
Poema de Celso Emilio denunciando la situación de los emigrantes forzados a emigrar, por motivos ajenos a su voluntad. La Emigración es la derrota de un pueblo
Irmáus
Camiñan ao meu rente moitos homes.
Non os coñezo. Sonme estranos.
Pero tí, que te alcontras alá lonxe,
máis alá dos desertos e dos lagos,
máis alá das sabanas e das illas,
coma un irmáu che falo.
Si é túa a miña noite,
si choran os meus ollos o teu pranto,
si os nosos berros son igoales,
coma un irmáu che falo.
Anque as nosas palabras sean distintas,
e tí negro i eu branco,
si temos semellantes as feridas,
coma un irmáu che falo.
Por enriba de tódalas fronteiras,
por enriba de muros e valados,
si os nosos soños son igoales,
coma un irmáu che falo.
Común temos a patria,
común a loita, ambos.
A miña mau che dou,
coma un irmáu che falo.
Longa noite de pedra 1962
Hermanos Caminan a mí lado muchos hombres. No los conozco. Me son extraños. Pero tú, que te encuentras allá lejos, máis allá de los desiertos y de los lagos, más allá de las sabanas y de las islas, como un hemano te hablo.
Si es tuya mi noche, si lloran mis ojos tus llanto, si nuestros gritos son iguales, como un hermano te hablo. Aunque nuestras palabras sean distintas, y tú negro y yo blanco, si tenemos semejantes las heridas, como un hermano te hablo.
Por encima de tódas las fronteras, por encima de muros y vallados, si nuestros sueños son iguales, como un hermano te hablo.
Común tenemos la patria, común la lucha, ambos. Mi mano te doy, como un hermano te hablo.
14-01-2016 Poema de Celso Emilio denunciando a situación dos emigrantes forzados a emigrar, por motivos alleos a súa vontade. A Emigración é a derrota dun povo.Poema de Celso Emilio denunciando la situación de los emigrantes forzados a emigrar, por motivos ajenos a su voluntad. La Emigración es la derrota de un pueblo https://celsoemilioferreiro.org/wp-content/uploads/2016/01/Irmaus.-Celso-Emilio-Ferreiro.mp4 Irmáus Camiñan ao meu rente moitos homes. Non os coñezo. Sonme estranos. Pero tí, que te alcontras alá lonxe, máis alá dos desertos e dos lagos, máis alá das sabanas e das illas, coma un irmáu [...]
10-01-2016 Poema: Romance Incompleto Música: Miro Casabella Ano: 2004 Disco: ORVALLO Edición: PICAPPoema: Romance Incompleto Música: Miro Casabella Año: 2004 Disco: ORVALLO Edición: PICAP https://celsoemilioferreiro.org/wp-content/uploads/2016/01/54-2004-Miro-Casabella-Fuco-Pérez-Romance-Incompleto.mp3 Romance incompleto Fuco Pérez sin segundo, veciño de Gargamala, viúdo, maior de edade, propietario dunha cabra e dun terrón que produce cinco ducias de patacas. Fuco Pérez sin segundo, furibundo iconoclasta, pai dun neno engaranido chantado diante a cabana. Por teimoso inconformista téñente fichado [...]
09-01-2016 Madrygal. Revista de Estudios Gallegos Carta inédita de Celso Emilio Ferreiro Claudio Rodríguez Fer Universidade de Santiago de Compostela Cátedra José Ángel Valente de Poesía e Estética O 25 de abril de 1978, no mes no que eu cumprira vintedous anos, Celso Emilio Ferreiro escribiume ao meu enderezo estudantil da zona vella de Santiago de Compostela (Patio de Madres 15, 3º esquerda) unha carta cun poema remitida dende o seu domicilio de Madrid (Juan Bravo 53, 4º, Madrid 6). Na súa misiva comezaba por agradecer e comentar xenerosamente un poema meu, escrito nunha época xuvenil na que eu [...]
04-01-2016 Pra miña neta Rosalía Modestia fora Nacín (modestia fora) nun lugar onde o mundo se chama Celanova. Moitas vegadas a miña nai contóumo. O día que ti naciche houbo estranas sinales no ceo. Outo era entón o vento de xaneiro, as pombas do solpor tornaban lentas na serán sosegada. Arpas invisíbeles, penduradas das torres centinelas, mentían un rumor de frautas doces. Cando chegóu a noite envolta en nardos coutóu a derradeira luz do día que aguniaba alá lonxe como brasa mortiza dun rescaldo. (Como brasa mortiza ten sido a miña vida, como brasa mortiza dun rescaldo. Por eso vivo coa angueira [...]
22-12-2015 Poema interpretado por Javier Prado no seu disco Malos Tempos. Editado: Inquedanzas Sonoras 2015 Música: Javier Prado, voz, guitarra, batería e percusión Hugo Ramos, baixo e teclados Rafael Poncela, armónica Belém Tajes, voz Poema interpretado por Javier Prado en su disco Malos Tiempos. Editado: Inquedanzas Sonoras 2015 Música: Javier Prado, voz, guitarra, batería y percusión Hugo Ramos, bajo y teclados Rafael Poncela, armónica Belém Tajes, voz https://celsoemilioferreiro.org/wp-content/uploads/2015/12/Non.mp3 Non Si dixese que sí, que todo está moi ben, que o mundo está moi bon, que [...]
Romance incompleto
Fuco Pérez sin segundo,
veciño de Gargamala,
viúdo, maior de edade,
propietario dunha cabra
e dun terrón que produce
cinco ducias de patacas.
Fuco Pérez sin segundo,
furibundo iconoclasta,
pai dun neno engaranido
chantado diante a cabana.
Por teimoso inconformista
téñente fichado os gardas;
por herexe e descreído
póñenche a figa as beatas.
Fuco Pérez sin segundo,
ninguén sabe o que che pasa.
Tes o día, tes a noite,
tes os paxaros da ialba,
tes as estrelas do ceo,
tes as rúas i as estradas
.
Fuco Pérez sin segundo,
¿qué che falta?…
Longa noite de pedra 1962
Romance incompleto Fuco Pérez sin segundo, vecino de Gargamala, viudo, mayor de edad, propietario de una cabra y de un terrón que produce cinco docenas de patatas.
Fuco Pérez sin segundo, furibundo iconoclasta, padre de un niño tullido plantado delante de la choza. Por obstinado inconformista te tienen fichado los guardias; por hereje y descreído tocan hierro las beatas.
Fuco Pérez sin segundo, nadie sabe lo que te pasa. Tienes el día, tienes la noche, tienes los pájaros del alba, tienes las estrellas del cielo, tienes las calles y las carreteras.
14-01-2016 Poema de Celso Emilio denunciando a situación dos emigrantes forzados a emigrar, por motivos alleos a súa vontade. A Emigración é a derrota dun povo.Poema de Celso Emilio denunciando la situación de los emigrantes forzados a emigrar, por motivos ajenos a su voluntad. La Emigración es la derrota de un pueblo https://celsoemilioferreiro.org/wp-content/uploads/2016/01/Irmaus.-Celso-Emilio-Ferreiro.mp4 Irmáus Camiñan ao meu rente moitos homes. Non os coñezo. Sonme estranos. Pero tí, que te alcontras alá lonxe, máis alá dos desertos e dos lagos, máis alá das sabanas e das illas, coma un irmáu [...]
10-01-2016 Poema: Romance Incompleto Música: Miro Casabella Ano: 2004 Disco: ORVALLO Edición: PICAPPoema: Romance Incompleto Música: Miro Casabella Año: 2004 Disco: ORVALLO Edición: PICAP https://celsoemilioferreiro.org/wp-content/uploads/2016/01/54-2004-Miro-Casabella-Fuco-Pérez-Romance-Incompleto.mp3 Romance incompleto Fuco Pérez sin segundo, veciño de Gargamala, viúdo, maior de edade, propietario dunha cabra e dun terrón que produce cinco ducias de patacas. Fuco Pérez sin segundo, furibundo iconoclasta, pai dun neno engaranido chantado diante a cabana. Por teimoso inconformista téñente fichado [...]
09-01-2016 Madrygal. Revista de Estudios Gallegos Carta inédita de Celso Emilio Ferreiro Claudio Rodríguez Fer Universidade de Santiago de Compostela Cátedra José Ángel Valente de Poesía e Estética O 25 de abril de 1978, no mes no que eu cumprira vintedous anos, Celso Emilio Ferreiro escribiume ao meu enderezo estudantil da zona vella de Santiago de Compostela (Patio de Madres 15, 3º esquerda) unha carta cun poema remitida dende o seu domicilio de Madrid (Juan Bravo 53, 4º, Madrid 6). Na súa misiva comezaba por agradecer e comentar xenerosamente un poema meu, escrito nunha época xuvenil na que eu [...]
04-01-2016 Pra miña neta Rosalía Modestia fora Nacín (modestia fora) nun lugar onde o mundo se chama Celanova. Moitas vegadas a miña nai contóumo. O día que ti naciche houbo estranas sinales no ceo. Outo era entón o vento de xaneiro, as pombas do solpor tornaban lentas na serán sosegada. Arpas invisíbeles, penduradas das torres centinelas, mentían un rumor de frautas doces. Cando chegóu a noite envolta en nardos coutóu a derradeira luz do día que aguniaba alá lonxe como brasa mortiza dun rescaldo. (Como brasa mortiza ten sido a miña vida, como brasa mortiza dun rescaldo. Por eso vivo coa angueira [...]
22-12-2015 Poema interpretado por Javier Prado no seu disco Malos Tempos. Editado: Inquedanzas Sonoras 2015 Música: Javier Prado, voz, guitarra, batería e percusión Hugo Ramos, baixo e teclados Rafael Poncela, armónica Belém Tajes, voz Poema interpretado por Javier Prado en su disco Malos Tiempos. Editado: Inquedanzas Sonoras 2015 Música: Javier Prado, voz, guitarra, batería y percusión Hugo Ramos, bajo y teclados Rafael Poncela, armónica Belém Tajes, voz https://celsoemilioferreiro.org/wp-content/uploads/2015/12/Non.mp3 Non Si dixese que sí, que todo está moi ben, que o mundo está moi bon, que [...]
Carta inédita de Celso Emilio Ferreiro
Claudio Rodríguez Fer
Universidade de Santiago de Compostela
Cátedra José Ángel Valente de Poesía e Estética
O 25 de abril de 1978, no mes no que eu
cumprira vintedous anos, Celso Emilio Ferreiro
escribiume ao meu enderezo estudantil
da zona vella de Santiago de Compostela
(Patio de Madres 15, 3º esquerda) unha carta
cun poema remitida dende o seu domicilio de
Madrid (Juan Bravo 53, 4º, Madrid 6). Na súa
misiva comezaba por agradecer e comentar
xenerosamente un poema meu, escrito nunha
época xuvenil na que eu non tiña
intención de publicar poesía para sentirme máis libre e
independente dos mundiños literarios, intención
que foron minando opinións como a súa.
Querido amigo: Gracias polo poema, tan sinxelo e a vez tan fermoso no seu feitío de colaxe perfectamente resolto. Grazas polas súas amáveis palabras. Coido que anque non queira pubricar debera seguir escribindo poesía. É un grande exercicio prá escritura en prosa e pra o esprito. É tamén un xeito de catarse ou purga dos malos e bós humores. Logo respondía a un meu pedido de colaboración para un proxecto en marcha:
Respeito a páxina da Voz, sinto non poderlle mandar neste momento mais que ese pequeno poema, que está prácticamente inédito. Esta tempada ando moi escaso de tempo. Mais adiante -se ten a amabilidade de lembrarmomandareille un artigo. Cos meus saúdos máis cordiais Celso Emilio Ferreiro
Tratábase do fermoso poema “Homenaxe ao libro”, que eu exhumaría posteriormente
nun artigo, co título de “Poema inédito de
Celso Emilio Ferreiro adicado ao libro”, publicado
no Diario de Galicia, en Vigo, o 23 de abril de 1988, con motivo da conmemoración
do Día do Libro.
Eu coñecera persoalmente, sendo moi
novo, a Celso Emilio Ferreiro en Lugo, concretamente
nun abarrotado recital poético no Círculo de las Artes,
tras o que logo asistín a un amplo faladoiro con el no barrio de Recatelo.
Neste encontro participaron Xesús Alonso Montero e Uxío Novoneyra, así como varios profesores e
estudantes entón residentes en Lugo.
(Por certo, lembro como anécdota
moi íntima que, no Salón Rexio do Círculo,
fora a miña nai, asistente ao acto na primeira
fila de asentos, quen quedara coas pertenzas
de Celso Emilio no colo mentres el recitaba).
14-01-2016 Poema de Celso Emilio denunciando a situación dos emigrantes forzados a emigrar, por motivos alleos a súa vontade. A Emigración é a derrota dun povo.Poema de Celso Emilio denunciando la situación de los emigrantes forzados a emigrar, por motivos ajenos a su voluntad. La Emigración es la derrota de un pueblo https://celsoemilioferreiro.org/wp-content/uploads/2016/01/Irmaus.-Celso-Emilio-Ferreiro.mp4 Irmáus Camiñan ao meu rente moitos homes. Non os coñezo. Sonme estranos. Pero tí, que te alcontras alá lonxe, máis alá dos desertos e dos lagos, máis alá das sabanas e das illas, coma un irmáu [...]
10-01-2016 Poema: Romance Incompleto Música: Miro Casabella Ano: 2004 Disco: ORVALLO Edición: PICAPPoema: Romance Incompleto Música: Miro Casabella Año: 2004 Disco: ORVALLO Edición: PICAP https://celsoemilioferreiro.org/wp-content/uploads/2016/01/54-2004-Miro-Casabella-Fuco-Pérez-Romance-Incompleto.mp3 Romance incompleto Fuco Pérez sin segundo, veciño de Gargamala, viúdo, maior de edade, propietario dunha cabra e dun terrón que produce cinco ducias de patacas. Fuco Pérez sin segundo, furibundo iconoclasta, pai dun neno engaranido chantado diante a cabana. Por teimoso inconformista téñente fichado [...]
09-01-2016 Madrygal. Revista de Estudios Gallegos Carta inédita de Celso Emilio Ferreiro Claudio Rodríguez Fer Universidade de Santiago de Compostela Cátedra José Ángel Valente de Poesía e Estética O 25 de abril de 1978, no mes no que eu cumprira vintedous anos, Celso Emilio Ferreiro escribiume ao meu enderezo estudantil da zona vella de Santiago de Compostela (Patio de Madres 15, 3º esquerda) unha carta cun poema remitida dende o seu domicilio de Madrid (Juan Bravo 53, 4º, Madrid 6). Na súa misiva comezaba por agradecer e comentar xenerosamente un poema meu, escrito nunha época xuvenil na que eu [...]
04-01-2016 Pra miña neta Rosalía Modestia fora Nacín (modestia fora) nun lugar onde o mundo se chama Celanova. Moitas vegadas a miña nai contóumo. O día que ti naciche houbo estranas sinales no ceo. Outo era entón o vento de xaneiro, as pombas do solpor tornaban lentas na serán sosegada. Arpas invisíbeles, penduradas das torres centinelas, mentían un rumor de frautas doces. Cando chegóu a noite envolta en nardos coutóu a derradeira luz do día que aguniaba alá lonxe como brasa mortiza dun rescaldo. (Como brasa mortiza ten sido a miña vida, como brasa mortiza dun rescaldo. Por eso vivo coa angueira [...]
22-12-2015 Poema interpretado por Javier Prado no seu disco Malos Tempos. Editado: Inquedanzas Sonoras 2015 Música: Javier Prado, voz, guitarra, batería e percusión Hugo Ramos, baixo e teclados Rafael Poncela, armónica Belém Tajes, voz Poema interpretado por Javier Prado en su disco Malos Tiempos. Editado: Inquedanzas Sonoras 2015 Música: Javier Prado, voz, guitarra, batería y percusión Hugo Ramos, bajo y teclados Rafael Poncela, armónica Belém Tajes, voz https://celsoemilioferreiro.org/wp-content/uploads/2015/12/Non.mp3 Non Si dixese que sí, que todo está moi ben, que o mundo está moi bon, que [...]
“Esperanza”, de Celso Emilio Ferreiro, no 104 aniversario do seu nacemento
04-01-2016
Pra miña neta Rosalía
Modestia fora
Nacín (modestia fora)
nun lugar onde o mundo
se chama Celanova.
Moitas vegadas
a miña nai contóumo.
O día que ti naciche
houbo estranas sinales no ceo.
Outo era entón o vento de xaneiro,
as pombas do solpor tornaban lentas
na serán sosegada.
Arpas invisíbeles,
penduradas das torres centinelas,
mentían un rumor de frautas doces.
Cando chegóu a noite envolta en nardos
coutóu a derradeira luz do día
que aguniaba alá lonxe
como brasa mortiza dun rescaldo.
(Como brasa mortiza
ten sido a miña vida,
como brasa mortiza dun rescaldo.
Por eso vivo coa angueira
de non saber si son lume
ou si son somente fume
dunha remota fogueira.)
Onde o mundo se chama Celanova 1975
Para mi nieta Rosalía
Modestia aparte Nacì (modestia aparte) en un lugar donde el mundo se llama Celanova
Muchas veces mi madre me lo contaba El día que tú naciste hubo extrañas señales en el cielo.
Alto era entonces el viento de Enero las palomas del crerpúsculo regresaban lentas en la tarde sosegada. Arpas invisibles colgadas de las torres centinelas, mentían un rumor de flautas dulces.
Cuando llegó la noche envuelta en nardos cercó la última luz del día que agonizaba allá lejos como brasa mortecina de un rescoldo. (Como brasa mortecina ha sido mi vida, como brasa mortecina de un rescoldo.
Por eso vivo desasosegado de no saber si soy lumbre o si soy tan solo humo de una remota hoguera,)
14-01-2016 Poema de Celso Emilio denunciando a situación dos emigrantes forzados a emigrar, por motivos alleos a súa vontade. A Emigración é a derrota dun povo.Poema de Celso Emilio denunciando la situación de los emigrantes forzados a emigrar, por motivos ajenos a su voluntad. La Emigración es la derrota de un pueblo https://celsoemilioferreiro.org/wp-content/uploads/2016/01/Irmaus.-Celso-Emilio-Ferreiro.mp4 Irmáus Camiñan ao meu rente moitos homes. Non os coñezo. Sonme estranos. Pero tí, que te alcontras alá lonxe, máis alá dos desertos e dos lagos, máis alá das sabanas e das illas, coma un irmáu [...]
10-01-2016 Poema: Romance Incompleto Música: Miro Casabella Ano: 2004 Disco: ORVALLO Edición: PICAPPoema: Romance Incompleto Música: Miro Casabella Año: 2004 Disco: ORVALLO Edición: PICAP https://celsoemilioferreiro.org/wp-content/uploads/2016/01/54-2004-Miro-Casabella-Fuco-Pérez-Romance-Incompleto.mp3 Romance incompleto Fuco Pérez sin segundo, veciño de Gargamala, viúdo, maior de edade, propietario dunha cabra e dun terrón que produce cinco ducias de patacas. Fuco Pérez sin segundo, furibundo iconoclasta, pai dun neno engaranido chantado diante a cabana. Por teimoso inconformista téñente fichado [...]
09-01-2016 Madrygal. Revista de Estudios Gallegos Carta inédita de Celso Emilio Ferreiro Claudio Rodríguez Fer Universidade de Santiago de Compostela Cátedra José Ángel Valente de Poesía e Estética O 25 de abril de 1978, no mes no que eu cumprira vintedous anos, Celso Emilio Ferreiro escribiume ao meu enderezo estudantil da zona vella de Santiago de Compostela (Patio de Madres 15, 3º esquerda) unha carta cun poema remitida dende o seu domicilio de Madrid (Juan Bravo 53, 4º, Madrid 6). Na súa misiva comezaba por agradecer e comentar xenerosamente un poema meu, escrito nunha época xuvenil na que eu [...]
04-01-2016 Pra miña neta Rosalía Modestia fora Nacín (modestia fora) nun lugar onde o mundo se chama Celanova. Moitas vegadas a miña nai contóumo. O día que ti naciche houbo estranas sinales no ceo. Outo era entón o vento de xaneiro, as pombas do solpor tornaban lentas na serán sosegada. Arpas invisíbeles, penduradas das torres centinelas, mentían un rumor de frautas doces. Cando chegóu a noite envolta en nardos coutóu a derradeira luz do día que aguniaba alá lonxe como brasa mortiza dun rescaldo. (Como brasa mortiza ten sido a miña vida, como brasa mortiza dun rescaldo. Por eso vivo coa angueira [...]
22-12-2015 Poema interpretado por Javier Prado no seu disco Malos Tempos. Editado: Inquedanzas Sonoras 2015 Música: Javier Prado, voz, guitarra, batería e percusión Hugo Ramos, baixo e teclados Rafael Poncela, armónica Belém Tajes, voz Poema interpretado por Javier Prado en su disco Malos Tiempos. Editado: Inquedanzas Sonoras 2015 Música: Javier Prado, voz, guitarra, batería y percusión Hugo Ramos, bajo y teclados Rafael Poncela, armónica Belém Tajes, voz https://celsoemilioferreiro.org/wp-content/uploads/2015/12/Non.mp3 Non Si dixese que sí, que todo está moi ben, que o mundo está moi bon, que [...]
“NON”, poema de Celso Emilio interpretado por Javier Prado
22-12-2015
Poema interpretado por Javier Prado no seu disco Malos Tempos.
Editado: Inquedanzas Sonoras 2015
Música: Javier Prado, voz, guitarra, batería e percusión
Hugo Ramos, baixo e teclados
Rafael Poncela, armónica
Belém Tajes, voz
Poema interpretado por Javier Prado en su disco Malos Tiempos.
Editado: Inquedanzas Sonoras 2015
Música: Javier Prado, voz, guitarra, batería y percusión
Hugo Ramos, bajo y teclados
Rafael Poncela, armónica
Belém Tajes, voz
Non
Si dixese que sí,
que todo está moi ben,
que o mundo está moi bon,
que cada quén é quén..
.
Conformidá.
Ademiración.
Calar, calar, calar,
e moita precaución.
Si dixese que acaso
as cousas son esí,
porque sí,
veleí,
e non lle demos voltas.
(Si aquíl está enriba
i aquil outro debaixo
é por culpa da vida.
Si algunhos van de porta en porta
cun saco de cinza ás costas
é porque son unhos docas.)
Si dixera que sí…
Entón sería o intre
de falar seriamente
da batalla de froles
nas festas do patrón. Pero non.
Longa noite de pedra 1962
No Si dijese que sí, que todo está muy bien, que el mundo está muy bien, que cada cual es cada cual…
Conformidad. Admiración. Callar, callar, callar, y mucha precaución. Si dijese que acaso las cosas son así, porque sí y ahí están y no le demos vueltas. (Si aquel está arriba y aquel otro abajo es por culpa de la vida. Si algunos van de puerta en puerta
con un saco de cenizas a cuestas es porque son unos estúpidos)
Si dijera que sí… Entonces sería el momento de hablar seriamente de la batalla de flores en las fiestas del patrón. Pero no.
14-01-2016 Poema de Celso Emilio denunciando a situación dos emigrantes forzados a emigrar, por motivos alleos a súa vontade. A Emigración é a derrota dun povo.Poema de Celso Emilio denunciando la situación de los emigrantes forzados a emigrar, por motivos ajenos a su voluntad. La Emigración es la derrota de un pueblo https://celsoemilioferreiro.org/wp-content/uploads/2016/01/Irmaus.-Celso-Emilio-Ferreiro.mp4 Irmáus Camiñan ao meu rente moitos homes. Non os coñezo. Sonme estranos. Pero tí, que te alcontras alá lonxe, máis alá dos desertos e dos lagos, máis alá das sabanas e das illas, coma un irmáu [...]
10-01-2016 Poema: Romance Incompleto Música: Miro Casabella Ano: 2004 Disco: ORVALLO Edición: PICAPPoema: Romance Incompleto Música: Miro Casabella Año: 2004 Disco: ORVALLO Edición: PICAP https://celsoemilioferreiro.org/wp-content/uploads/2016/01/54-2004-Miro-Casabella-Fuco-Pérez-Romance-Incompleto.mp3 Romance incompleto Fuco Pérez sin segundo, veciño de Gargamala, viúdo, maior de edade, propietario dunha cabra e dun terrón que produce cinco ducias de patacas. Fuco Pérez sin segundo, furibundo iconoclasta, pai dun neno engaranido chantado diante a cabana. Por teimoso inconformista téñente fichado [...]
09-01-2016 Madrygal. Revista de Estudios Gallegos Carta inédita de Celso Emilio Ferreiro Claudio Rodríguez Fer Universidade de Santiago de Compostela Cátedra José Ángel Valente de Poesía e Estética O 25 de abril de 1978, no mes no que eu cumprira vintedous anos, Celso Emilio Ferreiro escribiume ao meu enderezo estudantil da zona vella de Santiago de Compostela (Patio de Madres 15, 3º esquerda) unha carta cun poema remitida dende o seu domicilio de Madrid (Juan Bravo 53, 4º, Madrid 6). Na súa misiva comezaba por agradecer e comentar xenerosamente un poema meu, escrito nunha época xuvenil na que eu [...]
04-01-2016 Pra miña neta Rosalía Modestia fora Nacín (modestia fora) nun lugar onde o mundo se chama Celanova. Moitas vegadas a miña nai contóumo. O día que ti naciche houbo estranas sinales no ceo. Outo era entón o vento de xaneiro, as pombas do solpor tornaban lentas na serán sosegada. Arpas invisíbeles, penduradas das torres centinelas, mentían un rumor de frautas doces. Cando chegóu a noite envolta en nardos coutóu a derradeira luz do día que aguniaba alá lonxe como brasa mortiza dun rescaldo. (Como brasa mortiza ten sido a miña vida, como brasa mortiza dun rescaldo. Por eso vivo coa angueira [...]
22-12-2015 Poema interpretado por Javier Prado no seu disco Malos Tempos. Editado: Inquedanzas Sonoras 2015 Música: Javier Prado, voz, guitarra, batería e percusión Hugo Ramos, baixo e teclados Rafael Poncela, armónica Belém Tajes, voz Poema interpretado por Javier Prado en su disco Malos Tiempos. Editado: Inquedanzas Sonoras 2015 Música: Javier Prado, voz, guitarra, batería y percusión Hugo Ramos, bajo y teclados Rafael Poncela, armónica Belém Tajes, voz https://celsoemilioferreiro.org/wp-content/uploads/2015/12/Non.mp3 Non Si dixese que sí, que todo está moi ben, que o mundo está moi bon, que [...]
