Lembrando a Celso Emilio nestas datas (Belén, ano cero)

Dec 21, 2013 editor de CEF novas

20-12-2013

Poema de Celso Emilio cantado por Amancio Prada

PREMER / PULSAR

 

Belén, ano cero
Xuntéi o vento frío coa auga-neve,
xuntéi a noite negra coa xiada,
e vin un neno espido nun pesebre.

Qué misterio máis fondo, qué aventura:
O neno non quería
gozar de outros irmáus, nin de outra axuda.

Por algo estaba alí, por algo estaba
tan lonxe da riqueza gasalleira,
tan perto da probeza desolada.

Por algo os pastoriños se achegaron.
E si o vento pasóu tan paseniño
cantando soavemente, foi por algo.

Por algo era María unha artesán,
cando podía sere si quixera,
primeira dama, esposa principal.

Por algo era Xosé un carpinteiro
de fortes, rexas maus encallecidas
na garlopa, na trencha e no martelo.

Xuntéi tódolos orfos nun só berce,
xuntéi as inxusticias cos aldraxes
e púxenos de ofrenda nun pesebre.

¿Quén foi o que roubóu o meu presente?

Belén, año cero
Junté el viento frío y el aguanieve,
junté la noche negra con la helada,
y ví un niño desnudo en un pesebre.

Qué misterio más hondo, qué aventura:
El niño no quería
gozar de otros hermanos, ni de otra ayuda.

Por algo estaba allí, por algo estaba
tan lejos de la riqueza lisonjera,
tan cerca de la pobreza desolada.

Por algo los pastores se acercaron.
Y si el viento pasó tan lentamente
cantando suavemente, fue por algo.

Por algo era María una artesana,
cuando podía ser, si ella quisiera,
esposa principal, primera dama.

Por algo era José un carpintero
de fuertes recias manos encallecidas
en la garlopa, en el escoplo y el martillo.

Junté todos los huérfanos en una cuna,
junté las injusticias con las ofensas
y los puse de ofrenda en un pesebre.

¿Quién fue el que robó mi presente?

(Viaxe ao país dos ananos, 1968)

Artigos relacionados


Celso Emilio, poema “Moraima” interpretado por Lucía Pérez
Homenaxe a Celso Emilio Ferreiro, no IES Valadares (Vigo)
OS DIPLOMÁTICOS DE MONTE ALTO, Deitado Frente ao Mar