Celso Emilio, Cantares


29-10-2014

Cantares
Que ninguén queira ensinarme
ónde ei de buscar a frol
cómo ei de beber o viño,
cándo ei de tomar o sol.

Que naide queira ordearme
as preces que ei de rezar,
os libros que debo ler,

os vítores que ei de dar.

O que sei seino de abondo
dende o comenzo até o fin.
Sei do día, sei da noite,

sei da historia que vivín.

Na vella sabiduría
do meu sangue, adeprendín
que a morte lévoa conmigo

dende o día que nacín.

Que ninguén
sabe ren

da alma de cadaquén.

Onde o mundo se chama Celanova 1975

Cantares
Que nadie quiera enseñarme
dónde he de buscar la flor
cómo he de beber el vino,
cuándo he de tomar el sol.

Que nadie quiera ordenarme
las  preces que he de rezar,
los libros que debo leer,
los vítores que he de dar.

Lo que sé lo sé de sobra
desde el comienzo hasta el fin.
Sé del día, sé de la noche,
sé de la historia que he vivido.

En la vieja sabiduría
de mi sangre, aprendí
que la muerte va conmigo
desde el día que nací.

Que nadie
sabe nada

de la vida de cada uno.

Donde el mundo se llama Celanova 1975

Artigos relacionados


Recital poético sobre Celso Emilio Ferreiro na Fundación Granell
Homenaxe a Celso Emilio dos Xubilados
Presentación do libro “Cartafol de soños, homenaxe a Celso Emilio Ferreiro no seu centenario”