Celso Emilio, poema “O neto do Matarrá”, poema das eleucións


O neto do Matarrá
Cando o vello zoqueiro remendón
–chamado por mal nome Matarrá–
soupo que un neto seu, o máis pasmón,
fora eleito reitor da Sociedá,
ficóu meditabundo,
co rostro asaz pasmado,
e alá na escura cova do ultramundo
onde está dando malvas o coitado,
púxose con pacencia
a escribir os palotes dunha carta
modelo de sabencia:
Meu neto: que mal raio non me parta
si comprendo iste choio.
A ti sempre te tiven por un burro
de testa periforme, duro croio
inxertado na ialma dun cazurro.
¿Cómo é posible entón
que o galego avisado e intelixente,
elexira un papón
pra Presidente?
Por máis que o meu caletre torpe escarbo
non poido comprender esas matracas.
¿É que se puxo parvo,
de sópeto, o galego de Caracas?

¿Acaso o teu cerebre, envase hidrópico,
armado en argamasa, duro bloque,
tornóuse luz solar no quente trópico
por arte de presión birli-birloque?
¿Qué pasóu pra que os fillos de Galicia
nombrasen un patrón que ten albarda?
Ó saber a noticia
da tua reitoría de alpabarda
sentín no peito o peso dunha lousa
e nos ollos o pranto,
pois nunca a Terra foi tan pouca cousa,
nin ti poideches nunca medrar tanto.

Cantigas de Escarnio e Maldecir, Edicións NÓS, Caracas 1968

O neto do Matarrá
Cuando el viejo zoquero remendón
–llamado por mal nombre Matarrá–
supo que un nieto suyo, el más pasmón,
fuera electo rector de la Sociedad,
quedó meditabundo,
con el rostro asaz pasmado,
y allá en la oscura cueva del ultramundo
donde está dando malvas el desventurado,
se puso con paciencia
a escribir los palotes de una carta
modelo de sabiduría:
Nieto mío: que mal rayo no me parta
si comprendo este asunto.
A ti siempre te tuve por un burro
de cabeza periforme, duro cuarzo
injertado en el alma de un cazurro.
¿Cómo es posible entonces
que el gallego avisado e inteligente,
eligiera un papanatas
para Presidente?
Por mucho que mi torpe caletre escarbo
no puedo comprender esas matracas.
¿Es que se ha puesto imbécil,
de pronto, el gallego de Caracas?

¿Acaso tú cerebro, envase hidrópico,
hecho de argamasa, duro bloque,
se tornó luz solar en el caliente trópico
por arte de presión birli-birloque?
¿Qué ha pasado para que los hijos de Galicia
nombrasen un patrón que tiene albarda?
Al saber la noticia
de tu rectoría de alpabarda
sentí en el pecho el peso de una losa
y en los ojos el llanto,
pues nunca la Tierra fue tan poca cosa,
ni tú pudiste nunca crecer tanto.

Cantigas de Escarnio e Maldecir, Ediciones NÓS, Caracas 1968

 

 

Artigos relacionados


LOGOTIPO ANO CELSO EMILIO
No Día do Libro con Celso Emilio Ferreiro: vídeo-creacións da comunidade galega de Londres
O documental «100% CEF» é seleccionado no IFFEST DOCUMENTAL.ART, Festival de cine en Romanía