O Atraco, versión libre do poema de Celso Emilio interpretado por Guilherme e Bastardo


25-03-2018

Veredevere / Guilherme e Bastardo, libro de 56 páxinas e CD con 12 cortes. Cun prefacio de Teresa Moure e deseños de Séchu Sende.

Veredevere / Guilherme e Bastardo, libro de 56 páginas y CD con 12 cortes. Con un prefacio de Teresa Moure y diseños de Séchu Sende.


Iste poema foi censurado na Edición do libro Antipoemas pubricado pola Colección Álamo en 1972, dempois de obter o Premio Álamo de Poesía.

O ATRACO

Non é certo que o home
descende do gorila.
Pero hai moitos gorilas
que descenden do home.

Mans arriba e boca abaixo o pobo.
Vimos a instalar o silencio,
cero preguntas, cero movementos,
porque isto é un atraco, estades a ver
as pistolas de gatillos propensos
a darlle gusto ao dedo.
Ao menor xesto
todos interfectos
sen distinción de sexos.

Porque este é o remedio
infalible e concreto
para impoñer a lei do retroceso,
o principio do pau e tente teso,
o salario do medo,
o debido respecto
ás armas e aos seus eventos.

Mans arriba e boca abaixo o pobo,
non perdamos máis tempo.
Controlaremos
as bolboretas e o vento,
as cópulas, os rezos,
a luz e o alimento.

Degolaremos
o pensamento.
Enxertaremos
a rosa remisa dos soños,
con alcumes abxectos
e serán nosos,
os vosos esqueletos.

Tan só vos deixaremos
os ollos, para que choredes por eles.

13 Poemas iracundos y una canción inesperada,
Separata da Revista Expediente Nº 2,Caracas 1970

Este poema fué censurado en la Edición del libro Antipoemas publicado por la Colección Álamo en 1972, después de obtener el Premio Álamo de Poesía.

EL ATRACO

No es cierto que el hombre
desciende del gorila.
Pero hay muchos gorilas
que descienden del hombre.

Manos arriba y boca abajo el pueblo.
Venimos a instalar el silencio,
cero preguntas. cero movimientos,
porque esto es un atraco, estáis viendo
las pistolas de gatillos propensos
a darle gusto al dedo.
Al menor gesto
todos interfectos
sin distinción de sexos.

Porque este es el remedio
infalible y concreto
para imponer la ley del retroceso,
el principio del palo y tente tieso,
el salario del miedo,
el debido respeto
a las armas y a sus eventos.

Manos arriba y boca abajo el pueblo,
no perdamos más tiempo.
Controlaremos
las mariposas y el viento.
las cópulas, los rezos,
la luz y el alimento.

Deqollaremos
el pensamiento.
Injertaremos
la rosa reticente de los sueños,
con apodos abyectos
y serán nuestros,
vuestros esqueletos.

Tan sólo os dejaremos
los ojos, para que lloréís por ellos.

13 Poemas iracundos y una canción inesperada,
Separata de la Revista Expediente Nº 2,Caracas 1970

 

Artigos relacionados


Un espazo violeta. Homenaxe a Celso Emilio Ferreiro, artigo de Xavier Castro
Sabedoría, rigor e amenidade: «Onde o mundo se chama Celso Emilio Ferreiro», de Ramón Nicolás. Crítica de Vicente Araguas
Proxecto “Celso Emilio Ferreiro” no CEIP da Barqueira (Cerdido)