Celso Emilio Ferreiro, Poemas Prohibidos


04-06-2014

Poemas non publicados no libro Antipoemas por causas non imputables ao Autor. Despois de recibir o Premio Álamo de Poesía (1971) varios poemas do libro no foron publicados por problemas coa Censura.

FUERO JUZGO 1972
Se cada un de nós
vale tanto coma vós
e todos xuntos, nós,
valemos máis ca vós,
¿por que en lugar de nós
habedes de ser vós
quen nos goberne a nós?

CARCAJADOTAJE
Nin folga nin fusil nin metralleta
poñerán fin ao reinado ignominioso.

Só a risa pura da xente
derrubará os muros
do Jericó nefando onde habita
o crime asociado en comandita.

Só a risa, digo, compañeiros.
Someto á asemblea o meu proxecto
de hilaridade conxunta,
de burla subversiva e solidaria.

Concentraremos as gargantas
e o día da Morte,
o día do millón de caveiras,
cando Caín vixía a súa necrópole,
xermolará da terra sometida
unha árbore xigantesca de bramidos,
un alarido unánime de risas
que alcanzará a cúpula do pánico,
alí onde os déspotas esconden
o seu medo hermafrodita.

Só así, compañeiros, lograremos
derrubar a pirámide de chumbo.

Poemas Prohibidos  (Caracas 1972)

Poemas no publicados en el libro Antipoemas por causas no imputables al Autor. Después de recibir el Premio Álamo de Poesía (1971) varios poemas del libro no fueron publicados por problemas con laCensura.

FUERO JUZGO 1972
Si cada uno de nosotros
vale tanto como vosotros
y todos juntos, nosotros,
valemos más que vosotros,
¿por qué en lugar de nosotros
habéis de ser vosotros
quien nos gobierne a nosotros?

CARCAJADOTAJE
Ni huelga ni fusil ni metralleta
pondrán fin al reinado ignominioso.
 
Sólo la risa pura de la gente
derribará los muros
del Jericó nefando donde habita
el crimen asociado en comandita.
 
Sólo la risa, digo, compañeros.
Someto a la asamblea mi proyecto
de hilaridad conjunta,
de burla subversiva y solidaria.
 
Concentraremos las gargantas
y el día de la Muerte,
el día del millón de calaveras,
cuando Caín vigila su necrópolis,
brotará de la tierra sometida
un árbol gigantesco de bramidos,
un alarido unánime de risas
que alcanzará la cúpula del pánico,
allí donde los déspotas esconden
su miedo hermafrodita.
 
Sólo así, compañeros, lograremos
derribar la pirámide de plomo.

 

Artigos relacionados


Ángeles Ruibal lembra no seu blogue a Celso Emilio Ferreiro
“En galego falo, en galego sinto, en galego canto, sabes que non minto”, En gallego hablo, en gallego siento, en gallego canto, sabes que no miento
Celso Emilio, “Eiquí será” poema interpretado por Xosé Quintas Canella