SAMBA, poema de Celso Emilio interpretado por Miriam Sandoval
25-04-2017
Producido por Estudio Artesano
Producido por Estudios Artesano
Si eu non fose ave de paso
quedaríame eiquí a vivir
coiste vento, iste donaire
iste gasalleiro abril
que tanxe na madrugada
arpas que xamáis ouvín.
Si eu non fose ave de paso
quedaríame eiquí a vivir
que os camiños arrecenden
a laranxa e a alelí.
Misteriosos vagalumes
andan de noite a bulir,
semellando no aire quedo
unha chuvia de rubís.
Si o tempo tivera portas
eu pecharíame eiquí,
que os menceres desta terra
son moi doces de durmir.
Balbordos de samba baixan
de outas torres de almasí,
lúa grande na badía
cun mar tinguido de anil.
Mais eu son ave de paso
sin lugar para vivir.
Busco unha fonte escondida
nun escondido país.
Si o mar tivera barandas
iría verte ao Brasil.
Mais como non ten barandas,
meu amor, ¿por ónde hei dir?
Río de Xaneiro, agosto, 1968
Terra de ningures,
Coleición Val de Lemos 1969
Si yo no fuese ave de paso
me quedaría aquí a vivir,
con este viento, este donaire,
este lisonjero abril
que tañe en la madrugada
arpas que jamás oí.
Si yo no fuese ave de paso
me quedaría aquí a vivir,
que los caminos tienen fragancias
de naranja y alhelí.
Misteriosos gusanos de luz
se mueven en la noche,
imitando en el aire inmóvil
una luvia de rubís.
Si el tiempo tuviese puertas
yo me encerraría aquí,
que las albas de esta tierra
son muy dulces de dormir.
Murmullos de samba bajan
de altas torres de marfil,
luna grande en la bahía
con un mar teñido de añil.
Pero yo soy ave de paso
sin lugar para vivir.
Busco una fuente escondida
en un escondido país.
Si el mar tuviera barandas
iría a verte al Brasil.
Mas como no tiene barandas,
amor mío, ¿por donde he de ir?
Río de Janeiro, agosto, 1968
Terra de ningures,
Coleición Val de Lemos 1969
Viaxeiro, Poema de Celso Emilio cantado por Luis Emilio Batallán
04-03-2017
Canta: Luis Emilio Batallan
Edita: Movie Play 1975
Canta: Luis Emilio Batallan
Edita: Movie Play 1975
Viaxeiro, que vés de lonxe
e vas de paso.
Coa palabra máis viva
do meu linguaxe, falo.
Repudio as inxusticias
i a liberdá procramo.
Digo a miña verdade
e no pobo descanso.
Viaxeiro, que vés de lonxe
e vas de paso.
Teño a luz dos abrentes
e as estrelas reparto.
Estou cos sofridores
vivo cos desherdados
Pelexo contra noite
e non creo nos anxos.
Viaxeiro, que vés de lonxe
e vas de paso:
Dille aos irmáus da Terra
que é moi triste o País dos Ananos
Viaxe ao país dos Ananos 1968
Viajero
Viajero que vienes de lejos
y vas de paso.
Con la palabre más viva
de mi lenguaje hablo.
Repudio las injusticias
y la libertad proclamo.
Digo mi verdad
y en el pueblo descanso.
Viajero que vienes de lejos
y vas de paso.
Tengo la luz de los amaneceres
y las estrellas reparto.
Estoy con los sufridores,
vivo con los desheredados.
Peleo contra la noche
y no creo en los ángeles.
Viajero, que vienes de lejos
y vas de paso:
Dile a los hermanos de la Tierra
que es muy triste el País de los Enanos.
Viaje al país de los Enanos 1968
SAMBA, poema de Celso Emilio interpretado por Miriam Sandoval
Viaxeiro, Poema de Celso Emilio cantado por Luis Emilio Batallán
Celso Emilio, Zejel pra Castelao
Celso Emilio, Tríadas de Amor al Pueblo
Celso Emilio, poema Irmaus/Hermanos, Solidaridade cos emigrantes forzados/Solidaridad con los emigrantes forzados
Celso Emilio, Zejel pra Castelao
20-02-2017
Zejel pra Castelao, Revista Galicia Maio-Xuño 1975
-fillo do povo que il era-
outro galo nos cantara
no amencer que nos espera.
Nín badúas sabidores
nin raposos mintireiros
nin axentes de terceiros
nin lobos depredadores
nin escondidos treidores
nin doctores tirteafuera
nin zumezugas sin cara
nas nosas ringlas houbera
sí Castelao nos guiara.
ó povo respondería
i o noso tempo sería
un tempo de primavera,
un tempo de epifanía
no que o povo falaría
coa súa voz limpa e crara.
Si Castelao non morrera
outro galo nos cantara
no amencer que nos espera.
SAMBA, poema de Celso Emilio interpretado por Miriam Sandoval
Viaxeiro, Poema de Celso Emilio cantado por Luis Emilio Batallán
Celso Emilio, Zejel pra Castelao
Celso Emilio, Tríadas de Amor al Pueblo
Celso Emilio, poema Irmaus/Hermanos, Solidaridade cos emigrantes forzados/Solidaridad con los emigrantes forzados
Celso Emilio, Tríadas de Amor al Pueblo
18-02-2017
Revista IRMANDADE, Caracas
SAMBA, poema de Celso Emilio interpretado por Miriam Sandoval
Viaxeiro, Poema de Celso Emilio cantado por Luis Emilio Batallán
Celso Emilio, Zejel pra Castelao
Celso Emilio, Tríadas de Amor al Pueblo
Celso Emilio, poema Irmaus/Hermanos, Solidaridade cos emigrantes forzados/Solidaridad con los emigrantes forzados
Celso Emilio, poema Irmaus/Hermanos, Solidaridade cos emigrantes forzados/Solidaridad con los emigrantes forzados
12-02-2017
Poema de Celso Emilio denunciando a situación dos emigrantes forzados a emigrar, por motivos alleos a súa vontade.
A Emigración é a derrota dun povo.Poema de Celso Emilio denunciando la situación de los emigrantes forzados a emigrar, por motivos ajenos a su voluntad.
La Emigración es la derrota de un pueblo
A Emigración é a derrota dun povo.
La Emigración es la derrota de un pueblo
Camiñan ao meu rente moitos homes.
Non os coñezo. Sonme estranos.
Pero tí, que te alcontras alá lonxe,
máis alá dos desertos e dos lagos,
máis alá das sabanas e das illas,
coma un irmáu che falo.
Si é túa a miña noite,
si choran os meus ollos o teu pranto,
si os nosos berros son igoales,
coma un irmáu che falo.
Anque as nosas palabras sean distintas,
e tí negro i eu branco,
si temos semellantes as feridas,
coma un irmáu che falo.
Por enriba de tódalas fronteiras,
por enriba de muros e valados,
si os nosos soños son igoales,
coma un irmáu che falo.
Común temos a patria,
común a loita, ambos.
A miña mau che dou,
coma un irmáu che falo.
Longa noite de pedra 1962
Caminan a mí lado muchos hombres.
No los conozco. Me son extraños.
Pero tú, que te encuentras allá lejos,
máis allá de los desiertos y de los lagos,
más allá de las sabanas y de las islas,
como un hemano te hablo.
Si es tuya mi noche,
si lloran mis ojos tus llanto,
si nuestros gritos son iguales,
como un hermano te hablo.
Aunque nuestras palabras sean distintas,
y tú negro y yo blanco,
si tenemos semejantes las heridas,
como un hermano te hablo.
Por encima de tódas las fronteras,
por encima de muros y vallados,
si nuestros sueños son iguales,
como un hermano te hablo.
Común tenemos la patria,
común la lucha, ambos.
Mi mano te doy,
como un hermano te hablo.
Longa noite de pedra 1962