28-05-2015

Gabriel Celaya é, xunto con Blas de Otero e Celso Emilio Ferreiro, un dos poetas más representativos da poesía social española dos anos cincuenta. Iste é o seu poema “A poesía é un arma cargada de futuro”, do seu libro Cantos Íberos, cantada por Paco Ibáñez.

Gabriel Celaya es, junto con Blas de Otero y Celso Emilio Ferreiro, uno de los poetas más representativos de la poesía social de los años cincuenta. Este es su poema “La poesía es un arma cargada de futuro”, de su libro “Cantos Íberos“, cantada por Paco Ibáñez.

 

23-05-2015

F.M.G

OS FILLOS DE SllVIO

O ácrata, burgués de via estrelta.
sementou istes eidos de cizañas,
prantou sebes de insidias e patrañas
i-agora nós cargamos coa colleita:

Gandules ezquerdistas de dereita,
farsantes con careta de esilados,
lobls-homes de ovellas disfrazados,
carcundas, maricós de especies mil,
pasan con triste andar garda civil
todos xuntos, revoltosos, misturados .

En impúdico pauto amalgamados,.
o pícaro, o bribón, o proxeneta,
o sórdido trúan que os alcahueta,
o matador i-os fillos dos matados.

Todos tolleltos, todos emporcados
na mesma zarrumalla i-amasixo,
todos coa mesma faz de carapixo
falando o castelán do cagatinta,
velos ehí van coa sua imnobre pinta,
fillos da nai que os deu i-o pai que os fixo

Cantigas de Escarnio e Maldecir Edicións NÖS, Caracas 1968.
LOS HIJOS DE SllVIO

El ácrata, burgués de via estrecha.
sembró estos campos de cizañas,
plantó setos de insidias y patrañas
y ahora nosotros cargamos con la cosecha:

Gandules izquierdistas de derecha,
farsantes con careta de exilados,
lobis-hombres de ovejas disfrazados,
carcamales, maricones de especies mil,
pasan con su triste andar guardia civil
todos juntos, revoltosos, entremezclados .

En impúdico pacto amalgamados,.
el pícaro, el bribón, el proxeneta,
el sórdido trúhan que los alcahueta,
el matador y los hijos de los matados.

Todos tullidos, todos empuercados
en la  misma zarrumalla y amasijo,
todos con la misma faz de carapijo
hablando el castellano del cagatinta,
mira como van con su innoble pinta,
hijos de la madre que los dio y el padre que los hizo.

Cantigas de Escarnio e Maldecir Ediciones NÖS, Caracas 1968

O neto do Matarrá
Cando o vello zoqueiro remendón
–chamado por mal nome Matarrá–
soupo que un neto seu, o máis pasmón,
fora eleito reitor da Sociedá,
ficóu meditabundo,
co rostro asaz pasmado,
e alá na escura cova do ultramundo
onde está dando malvas o coitado,
púxose con pacencia
a escribir os palotes dunha carta
modelo de sabencia:
Meu neto: que mal raio non me parta
si comprendo iste choio.
A ti sempre te tiven por un burro
de testa periforme, duro croio
inxertado na ialma dun cazurro.
¿Cómo é posible entón
que o galego avisado e intelixente,
elexira un papón
pra Presidente?
Por máis que o meu caletre torpe escarbo
non poido comprender esas matracas.
¿É que se puxo parvo,
de sópeto, o galego de Caracas?

¿Acaso o teu cerebre, envase hidrópico,
armado en argamasa, duro bloque,
tornóuse luz solar no quente trópico
por arte de presión birli-birloque?
¿Qué pasóu pra que os fillos de Galicia
nombrasen un patrón que ten albarda?
Ó saber a noticia
da tua reitoría de alpabarda
sentín no peito o peso dunha lousa
e nos ollos o pranto,
pois nunca a Terra foi tan pouca cousa,
nin ti poideches nunca medrar tanto.

Cantigas de Escarnio e Maldecir, Edicións NÓS, Caracas 1968
O neto do Matarrá

Cuando el viejo zoquero remendón
–llamado por mal nombre Matarrá–
supo que un nieto suyo, el más pasmón,
fuera electo rector de la Sociedad,
quedó meditabundo,
con el rostro asaz pasmado,
y allá en la oscura cueva del ultramundo
donde está dando malvas el desventurado,
se puso con paciencia
a escribir los palotes de una carta
modelo de sabiduría:
Nieto mío: que mal rayo no me parta
si comprendo este asunto.
A ti siempre te tuve por un burro
de cabeza periforme, duro cuarzo
injertado en el alma de un cazurro.
¿Cómo es posible entonces
que el gallego avisado e inteligente,
eligiera un papanatas
para Presidente?
Por mucho que mi torpe caletre escarbo
no puedo comprender esas matracas.
¿Es que se ha puesto imbécil,
de pronto, el gallego de Caracas?

¿Acaso tú cerebro, envase hidrópico,
hecho de argamasa, duro bloque,
se tornó luz solar en el caliente trópico
por arte de presión birli-birloque?
¿Qué ha pasado para que los hijos de Galicia
nombrasen un patrón que tiene albarda?
Al saber la noticia
de tu rectoría de alpabarda
sentí en el pecho el peso de una losa
y en los ojos el llanto,
pues nunca la Tierra fue tan poca cosa,
ni tú pudiste nunca crecer tanto.

Cantigas de Escarnio e Maldecir, Ediciones NÓS, Caracas 1968 

 

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit. Aenean commodo ligula eget dolor. Aenean massa. Cum sociis natoque penatibus et magnis dis parturient montes, nascetur ridiculus mus. Donec quam felis, ultricies nec, pellentesque eu, pretium quis, sem.

Nulla consequat massa quis enim. Donec pede justo, fringilla vel, aliquet nec, vulputate eget, arcu. In enim justo, rhoncus ut, imperdiet a, venenatis vitae, justo. Nullam dictum felis eu pede mollis pretium. Integer.

  • Donec posuere vulputate arcu.
  • Phasellus accumsan cursus velit.
  • Vestibulum ante ipsum primis in faucibus orci luctus et ultrices posuere cubilia Curae;
  • Sed aliquam, nisi quis porttitor congue

Ler máis

09-05-2015

O profesor Antón García Fernández ven de publicar no seu blogue “Versos e Aloumiños”  un artigo referido a súa intervención en dous Congresos en E.E.U.U., nos cales presentou dous traballos sobre Celso Emilio.

Hai uns meses recibín unha bolsa duns poucos dólares da universidade na que traballo, a University of Tennessee at Martin, para iniciar un proxecto sobre a obra do poeta galego Celso Emilio Ferreiro, e como parte do contrato polos cartos que percibín, comprometinme a preparar dous traballos sobre dous dos libros distintos do celanovés para seren presentados en dúas conferencias académicas interestatais…

http://garciateijeiro.blogspot.com.es/2015/05/a-obra-de-celso-emilio-ferreiro-en.html

Versos e Aloumiños Ler máis

07-05-2015

Poema “Fóronse a puñeta” publicado en Caracas por ALËN (Alianza de Emigrantes Nacionalistas), nas Edicións en língua castelán para difundir en Venezuela e firmado por NESKEZAS COKHAN MORDHE, seudónimo de Celso Emilio.

Poema “Fóronse a puñeta” publicado en Caracas por ALËN (Alianza de Emigrantes Nacionalistas), en las Ediciones en lengua castellana para difundir en Venezuela y firmado por NESKEZAS COKHAN MORDHE, seudónimo de Celso Emilio.

        1

El mes de noviembre último
figurará en los anales
de nuestra pequeña historia
como data memorable,
pues el dia veinte ocho
desde el alba hasta la tarde
hubo en nuestra Sociedad
zafarrancho de combate
contra la taifa invasora,
gente vil y despreciable,
que con burdas artimañas
pretendia proclamarse
gobernante vitalicia
para eternizar sus fraudes
como en nuestra patria hicieron
el Caudillo y 
sus secuaces
                    2

No les sirvieron de nada
sus argumentos falaces
ni las sucias maniobras
ni las torpes falsedades
ni los votos fabricados
ni los sobornos procaces
ni los abusos chulescos
ni los berridos triunfales
ni los matones a sueldo
ni los taimados disfraces
con que encubrir intentaban
sus cataduras de gánsteres,
sus calañas delincuentes,
su vocación de hamponaje.
Cuando los hombres decentes,
los gallegos honorables,
dijeron. “basta de estiércol”,
ya no los  contuvo nadie,
arrasaron el tinglado
y la banda se fue al traste.
              3

Ahora amigos gallegos
viene lo más importante
Hay que administrar el triunfo
haciendole frente al trance
con sentido profiláctico
y justiciero talante.
No pueden quedar impunes
y sin castigos penales
tantos delitos y faltas
tantas infracciones graves.
tantas trampas y atropellos.
tantos hurtos y dislates.
tantas calumnias e injurias
de tantos hijos de madre
durante el cuatrienio negro
de recuerdo abominable .
Hay que revisar las cuentas,
verificar los balances,
saber quiénes sustrajeron
libros y datos contables;
comprobar a cuánto ascienden
los cohechos judiciales,
los gastos en francachelas,
fiestas,jolgorios, viajes;
saber. en una palabra,
cuánto nos costó este fraude,
amén de indagar a fondo
cuántos fueron los reales
que el atraco se llevó
pues hay indicios veraces
de que entonces se lucraron
no sólo los asaltantes;
y con todos los recaudos
llegarse a los tribunales
para pedir con justicia
se condene a los culpables
a unas largas vacaciones
encerrados en la cárcel.
                        4

Hemos de limpiar la casa
de delincuentes vulgares,
de policias franquistas
a sueldo de la Falange;
de buhoneros macarthistas,
de tahúres, maleantes,
delatores, timadores
.y otras materias fecales.
Si no lo hacéis así,
que Galicia os lo demande,
pues dirán que los gallegos
en lo que toca a lnmorales,
cómplices, encubridores,
alcahuetes y venales,
somos una especie única
con tragaderas iguales,
que en nada nos distinguimos
los buenos de los infames,
los nobles de los logreros,
los justos de los bergantes.
Pensarán que los gallegos
en Venezuela emigrantes
nos graduamos de lobos
con titulo de desleales
en un liceo de mierda
sobre un montón de cochambre,
y formamos todos juntos
una cuerda de mangantes,
de idiotas desaprensivos
y analfabetos unánimes

BRINDIS

Brindo por el mes glorioso
que al oprobio puso fin,
Alzo mi copa, dichoso,
en honor del matachín
que despachó al horroroso
conglomerado faccioso
de prosapia malandrín,
y digo el refrán famoso;
a todo puerco seboso .
le llega su San Martín.

ALËN

 

 

 

 

 

 

06-05-2015

Poema de Celso Emilio acompañando ao viño Moraima.

Viño Moraima