Maria Soliña cantada polo grupo Lulavai


13-04-2015

Poema incluído no disco Cor Das Verbas.

Maria Soliña
Polos camiños de Cangas
a voz do vento xemia:
ai, qué soliña quedache,
María Soliña.
Nos areales de Cangas
muros de noite se erguian :
ai, qué soliña quedache,
María Soliña.

As ondas do mar de Cangas
acedos ecos traguían:
ai,qué soliña quedache,
María Soliña.

As gueivotas sobre Cangas
soños de medo tecían:
ai, qué soliña quedache
María Soliña

Baixo os tellados de Cangas,
anda un terror de auga fría:
ai, qué soliña quedache
María Soliña.

Longa noite de pedra 1962

Maria Soliña
Por los caminos de Cangas
la voz del viento gemía:
ay, qué sola te quedaste,
María Soliña.
En los arenales de Cangas,
muros de noche se erguían:
ay, qué sola te quedaste,
María Soliña.

Las olas del mar de Cangas
ácidos ecos traían:
ay, qué sola te quedaste,
María Soliña.

Las gaviotas sobre Cangas
sueños de miedo tejían
ay, qué sola te quedaste,
María Soliña.

Bajo los tejados de Cangas
anda un terror de agua fría:
ay, qué sola te quedaste,
María Soliña.

Longa noite de pedra 1962

 

 

Artigos relacionados


O director de 100% CEF, Aser Álvarez, reivindica o “compromiso social” de Celso Emilio ao recibir o premio Xosé Aurelio Carracedo
Poema NON interpretado por O CADELO LUNÁTICO
«O meu primeiro Celso Emilio» en concerto